مدح و ولادت حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام
آمد از جـانب حـق سبـط پـیمـبـر امشب عرش و فرش از قدمش گشت منوّر امشب کوریِ هرچه حسود است به پیغمبر ما آمـده آیـه‌ای از ســورۀ کــوثـر امـشـب رحمتِ واسعه‌اش کون و مکان را پُر کرد حاضرم من به هوایش بدهم سر امشب عاشـقـان میـکـده بـاز است بـیایید اینجا هـمگـی سـجـده نمائـیـم به دلـبـر امشب انـبـیـا از جـلـوات نگـهـش مست شدنـد ساقی مـیـکـده بـاشد گـل حـیـدر امـشب نام او حک شده در گوشۀ عرشُ الرّحمن نـام او جـلـوه کـنـد در همه جای قـرآن جـبـرئـیل نـیز شده خـادم دربـار حسین عالمی مست شده از گل رخسار حسین نـام او مـایـۀ آرامـش قـلـبـم شـده اسـت دلـم از عـالـمِ ذَر بـوده گـرفـتـار حسین ز ازل هرکه شده عـاشـق زهـرا، بـوده نوکر و ریزه خور و عبد علمدار حسین گرچه عمری است که در خانۀ او سربارم دلخوشم من که شدم خار به گلزار حسین امشب از یُمن وجودش همه را می‌بخشند آمـده تــوبـه کـنـد بـنــدۀ فــرّار حـسـیـن ذکر و تسبیح ملائک همه جا هست حسین ذکرِ العفو، در این ماهِ خدا هست حسین هرکسی بر اثر گریه به او بـدبین است به خود حضرت ارباب قسم بی‌دین است روز و شب عاشق او اهل بُکاء است بر او روز با گریه که آغاز شود شیرین است امشب از زمـزمـۀ اهل سماء فـهـمـیـدم آن که من را دمِ میخانه کشیده این است در دلم خوب نظر کردم و با خود گفـتم عشق من بر پسر فاطمه از دیرین است به خـدا گـوشۀ شش گوشۀ او جان دادم آنقَدَر حال و هوای حرمش سنگین است عـاشـق صـحـن و سـرایِ حـرم اربـابم بـه هـمـه فـخـر کـنـم بـر کـرمِ اربــابـم بر درِ خوان کرم شکـر کنان می‌گردیم فـارغ از هـمـهـمـۀ آدمـیـان مـی‌گـردیـم مُـرده‌ایـم از گـنه اما شب میـلاد حسین مثل فطرس همگی در پیِ جان می‌گردیم هرچه خیر است فقط از طرف ارباب است روز و شب محضر او سجده کنان می‌گردیم به خدا رازق ما نیست به جز دخـتر او آب در کوزه و ما تـشنه لـبان می‌گردیم هر کسی طعنه به ما زد دمِ محشر بیند دور اربـاب همه سیـنـه زنان می‌گـردیم آفــریــدنــد مـرا تـا کـه گـدایـش بــاشـم خادم و نوکر آن صحن و سرایش باشم |